Nietypowe starzenie się wina AAP(patrz wit.C)
Nietypowe starzenie się wina AAP występuje po zakończeniu fermentacji alkoholowej po kilku miesiącach lub roku od pierwszego siarkowania. Po raz pierwszy ten błąd wina został zgłoszony w Niemczech na początku lat osiemdziesiątych. Występuje w winach z odmian Vitis vinifera L., ale także i w hybrydach. Na występowanie ATP wpływają stresujące warunki uprawy winorośli w winnicy, a także trudna fermentacja alkoholowa.
Takie wina zbyt szybko tracą charakterystyczne aromaty, a jednocześnie rozwijają się aromaty przypominające kwiaty akacji, naftalen, brudną szmatkę i mokrą wełnę. Wino w smaku jest puste, z większym wyczuciem goryczy i sztywności. Związkiem związanym z winem AAP jest 2-aminoacetofenon (2-AAP) powstały w wyniku rozkładu kwasu indolo-3-octowego (IAA). Ten ostatni pochodzi zarówno z winogron, jak iz metabolizmu drożdży. Biorąc pod uwagę zawartość IAA w soku winogronowym, o ostatecznej zawartości 2-AAP w winie nie można wywnioskować. Próg detekcji sensorycznej 2-AAP wynosi od 0,5 do 1,5 μg / l. Szybsze wrażenie sensoryczne butelkowanych win AAT przyczynia się również do niekorzystnych warunków dojrzewania wina. Tymczasowe środki zapobiegające wadom wina AAT to dodatek kwasu askorbinowego, który należy dokładnie zmierzyć.