GUARDIA to drożdże niesaccharomyces wyselekcjonowane przez Lallemanda i Uniwersytet w Santiago de Chile. Rozwój drożdży GUARDIA jest podobny do koncepcji Level², co oznacza połączenie niesaccharomyces i saccharomyces w celu uzyskania nowych stylów wina.
W przypadku Level 2 Guardia mamy do czynienia z drożdżami Metschnikowia
pulcherima, (drożdże Non-Saccharomyces) do macerowania i stabilizacji na zimno, wiązania jonów żelaza i ochrony przed samoistną mikroflorą. Wynika to z wiązania jonów żelaza poprzez wytwarzany przez drożdże kwas pulcherrimowy, który wiążąc jony żelaza, hamuje spontaniczny wzrost bakterii kwasu mlekowego i innych dzikich drożdży.
W celu przeprowadzenia pełnej fermentacji, należy dodać inny szczep Saccharomyces.
Fermentacja rozpoczęta na drożdżach GUARDIA prowadzi do zwiększonej ekspresji aromatów owocowych w produkcji czerwonego wina

Nadają się do wszystkich odmian winogron.
Temperatura pracy 7 do 26 °C.
Dawkowanie: 7-25g/hl.

Podstawowe cechy

W załącznikach znajduje się karta charakterystyki drożdży oraz oświadczenie o produkcie bez GMO.

Głównymi związkami azotu wykorzystywanymi przez drożdże są wolne aminokwasy i nieorganiczne związki amonowe. Są one asymilowane, umożliwiając wzrost drożdży, produkcję wyższych alkoholi, kwasów organicznych oraz estrów.
Drożdże Metschnikowia charakteryzuje wyjątkowa zdolność do wygrywania konkurencji z innymi mikroorganizmami o kolonizację określonych nisz ekologicznych. Antagonistyczne własności tych drożdży można wytłumaczyć: (1) konkurencją o składniki odżywcze, (2) zmianą pH środowiska wskutek produkcji kwasów organicznych,  oraz (3) wydzielaniem i uwalnianiem pozakomórkowych związków antydrobnoustrojowych. Drożdże, namnażając się w środowisku, nie tylko ograniczają pulę łatwo dostępnych składników pokarmowych, ale także zmniejszają potencjalną przestrzeń życiową dla innych drobnoustrojów, co w efekcie wpływa na ograniczenie ich rozwoju
Stwierdzono, że drożdże Metschnikowia charakteryzują się dość silną aktywnością przeciwgrzybiczą. Kilka wcześniejszych doniesień dotyczących wytwarzania toksyn killerowych przez te drożdże, zostało ostatnio zweryfikowanych. Wskazano, że w wielu przypadkach działanie antybakteryjne M. pulcherrima wywołane jest zmianą pH środowiska wskutek produkcji kwasów organicznych, natomiast antagonizm w stosunku do drożdży oraz pleśni związany jest głównie z produkcją kwasu pulcherriminowego wiążącego deficytowe żelazo. Kwas ten jest wydzielany przez komórki do środowiska zewnętrznego, a tam z jonami żelaza (III) tworzy kompleks o czerwonym zabarwieniu. Zdolne do tworzenia kwasu pulcherriminowego są tylko komórki haploidalne Metschnikowia pulcherrima. 
Żelazo jest ważnym pierwiastkiem dla wzrostu wszystkich organizmów żywych, zatem jego niedobór w środowisku stymuluje mechanizmy konkurencji. Zdolność do produkcji związków o niskiej masie cząsteczkowej warunkuje taką przewagę w konkurencyjnym nabyciu jonu żelazowego. Właśnie brakiem jonów Fe3+ tłumaczy się zahamowanie wzrostu drożdży „dzikich”, choć nie wyklucza się występowania również innych mechanizmów antagonistycznego działania M. pulcherrima. Istnieją bowiem dowody wskazujące, że omawiane drożdże wydzielają także enzymy lityczne, np. chitynazę, co może wiązać się z ich właściwościami antydrobnoustrojowymi.